Opis
Cykl Rozpustnicy 4
Książę Ainswood, dostał od losu wszystko – tytuł, bogactwo i szatańską urodę – tymczasem jego życiowym celem stało się trwonienie tych darów. Nieokiełznany, dziki i nieprzewidywalny, zmierza ku zatraceniu aż do dnia, gdy na jego drodze pojawia się piękna i odważna Lydia Grenville. W świecie jej wartości nie ma miejsca dla takich zepsutych dżentelmenów jak Ainswood. Ten jednak nie byłby sobą, gdyby nie podjął wyzwania, zwłaszcza jeśli rękawicę rzuca mu atrakcyjna kobieta wiecznie pakująca się w niebezpieczeństwo.
giovanna –
Vere Mallory siódmy książę Ainswood jaki jest wiedzą wszyscy którzy przeczytali Króla łotrów: przystojny, niechlujny i wiecznie pijany.Nie zastanawia się też nad tym co mówi: porównania Lady Dain żony jego przyjaciela Lorda Belzebuba do panienki lekkich obyczajów. Został księciem po serii zgonów w swojej rodzinie, najbardziej przeżył śmierć swego ulubionego kuzyna Charliego, a potem jego syna i spadkobiercy Robina, którego był opiekunem. Czuwał przy łóżku chłopca kiedy ten umierał i to oraz inne zgony w rodzinie zostawiły w nim trwały ślad: Vere boi się przywiązania, miłości, nie chce by mu na kimkolwiek zależało, bo zaraz go straci. Nie zależy mu już na niczym ani na bogactwie, ani na tytule, nie dba o siebie, nie wykonuje obowiązków księcia i opiekuna sióstr Robina.
Lydia Grenville to dziennikarka i pisarka popularnej powieści przygodowej pisanej pod męskim pseudonimem St. Bellair, kobieta pisze też poczytne artykuły o sytuacji biedoty w Londynie, proponuje żeby zalegalizować prostytucję i “objąć opieką” londyńskie “panie pracujące. Chciałaby poprawić los biednych kobiet i dziewcząt nawet dzieci zmuszanych do prostytucji. Jej największym wrogiem jest stręczycielka i burdelmama Coralie Brees skodinąd wspólniczka Francisa Beaumonta z Paryża, kobieta potrafi się posunąć nawet do porywania młodych dziewcząt przybywających do Londynu. Pewnego razu ściga Coralie, która ma zamiar uprowadzić następną dziewczynę i podczas potyczki z Madame spotyka Ainswooda, zaczynają się kłócić i Lydia nokautuje go celnym strzałem w szczękę. I tak zaczyna się ich znajomość, Vere nie może zapomnieć Lydii, a Lydia jego. On uważa, że dwudziestoośmioletnia dziewicza “stara panna” nie jest dla niego, a ona, że nie dla niej taki wszetecznik. Ale spotykają się przypadkowo bądź nie i zaczyna się coś między nimi dziać …
Bardzo fajnie mi się czytało książkę, bo w stylu pisania i samej opowieści jest bardzo podobna do Króla Łotrów, dużo humoru, fajne dialogi pomiędzy bohaterami i żeby było jeszcze fajniej spotykamy bohaterów z Króla: Bertiego Trenta (który jakby troszeczkę zmądrzał ;)), Lorda Belzebuba, jego żonę i Diabelskie nasienie (zgadnijcie kto to). Nie zabrakło też czarnego charakteru w postaci Beaumonta chociaż pojawia się na szczęście tylko kilka razy.
Muszę przyznać że te dwie ksiązki z cyklu Rozpustnicy podobały mi się najbardziej, w ogóle mam takie wrażenie jakby były inne, jak dla mnie fajniejsze. Bardzie skupiające się na bohaterach i ich rozterkach: Dain i Ainswood boją się pokochać, Jessica i Lydia pragną niezależności, nie chcą wychodzić za mąż, a jednak potrafią pokochać i zaufać drugiej osobie. Wato przeczytać, polecam 🙂